دفروکسامین
فروز آف®

پودر برای تهیه محلول تزریقی ۵۰۰ میلی گرم و ۲گرم

این دارو برای بیماری فعلی شما تجویز شده است لذا ازمصرف آن درموارد مشابه یا توصیه مصرف آن به دیگران خودداری کنید.

راهنمایی های عمومی:

قبل ازمصرف این دارو درموارد زیر با پزشک خود مشورت نمایید:

درصورت دارا بودن هرنوع حساسیت به دفروکسامین یا سایرآلرژن ها.

دارا بودن سابقه هرگونه اختلالات بینایی، شنوایی و سرگیجه.

درصورت دارا بودن نارسایی شدیدکلیوی، بی ادراری، هموکروماتوز اولیه.

مصرف همزمان این دارو با سایر داروها به ویژه مشتقات فنوتیازین مانند پروکلرپرازین و همچنین در صورت مصرف ویتامین C.
قبل از انجام تست های  آزمایشگاهی.

مصرف درحاملگی و شیردهی:

حاملگی: این دارو ازنظرطبقه بندی داروها دربارداری، جزءگروه C قراردارد و مصرف آن درطول دوران بارداری، درصورت نیاز فقط با نظر پزشک مجازمی باشد.

شیردهی: اگرچه اطلاعاتی دردست نیست که نشان دهد این دارو درشیر مادرترشح می شود ولی توصیه می گرددکه این دارو در زنان شیرده با احتیاط مصرف گردد.
هشدارها و موارد احتیاط:

چنانچه همزمان با مصرف این دارو ازداروهای دیگر استفاده می نمایید، پزشک معالج خود را مطلع سازید.

دارو را طبق دستور پزشک و در فواصل منظم دارویی مصرف کرده، از مصرف بیش از حد دارو خودداری کنید.

ممکن است درصورت مصرف این دارو رنگ ادرار نارنجی یا قرمزگردد.

راه تجویز وریدی این دارو فقط دربیماران مبتلا به کلاپس قلبی ـ عروقی مورد استفاده قرار می گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو باید بصورت داخل عضلانی ادامه یابد.

مصرف مقادیر بالای دفروکسامین در افرادی که سطح پایین فریتین دارند می تواند باعث تاخیر در رشد کودکان و نوجوانان شود. لذا کودکانی که دفروکسامین مصرف می کنند باید هر سه ماه یکبار از لحاظ رشد مورد بررسی قرار گیرند.

با تزریق سریع وریدی این دارو کاهش فشار خون و شوک گزارش شده است لذا این دارو باید بصورت عضلانی، تزریق آرام زیر جلدی و انفوزیون آرام وریدی تجویز گردد.

مصرف ویتامین C همراه با دفروکسامین می تواند به عملکرد قلب آسیب برساند لذا از مصرف دفروکسامین با ویتامین C یا فراورده های حاوی ویتامین C در بزرگسالان خودداری شود.

مصرف این دارو در افراد مبتلا به مسمومیت با آلومینیم می تواند سبب هایپوکلسمی و تشدید هایپرپاراتیروئیدیسم شود. همچنین احتمال بروز علائم نورولوژیک در بیماران انسفالوپاتی ناشی از آلومینیوم را بالا می برد و زمینه را برای بروز زوال عقلی در این بیماران فراهم می کند.

مشکلات شنوایی و بینایی در مصرف این دارو برای مدت طولانی و با دوز بالا بخصوص در افراد با فریتین پایین خون و نیز افراد مسن گزارش گردیده است. لذا در طول مدت درمان، معاینات بینایی و شنوایی بصورت دوره ای انجام گردد.

مواردی از سندرم درد تنفسی در بزرگسالان و کودکان مبتلا به سمیت حاد آهن وتالاسمی که دوز بالای این دارو را مصرف می کنند گزارش گردیده است.

مصرف این دارو در بیماری های شدید کلیوی، بی ادراری و هموکروماتوز منع مصرف دارد.
مقدار مصرف دارو:

اثربخشی و ایمن بودن این دارو در کودکان کمتر از ۳سال به اثبات نرسیده است.

دوز دارو در افراد مختلف متفاوت است و توسط پزشک تعیین می گردد ولی مقدار مصرف معمول این دارو به قرار زیر است:
بزرگسالان وکودکان ۳سال و بالاتر:

در مسمومیت حاد آهن:

ترزیق عضلانی: در ابتدا دوز اولیه ۱۰۰۰میلی گرم باید استعمال گردد سپس در صورت نیاز دو دوز ۵۰۰ میلی گرم هر ۴ساعت و سپس در صورت لزوم دوزهای بعدی ۵۰۰ میلی گرم هر ۴ تا ۱۲ساعت بسته به پاسخ درمانی بیمار استفاده می گردد. حداکثر دوز مصرفی ۶۰۰۰ میلی گرم در۲۴ساعت می باشد.

تزریق وریدی: دوز اولیه ۱۰۰۰میلی گرم با سرعت حداکثر ۱۵میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر ساعت تجویز می گردد. سپس در صورت نیاز دو دوز ۵۰۰ میلی گرم هر ۴ساعت و بعد از آن در صورت لزوم دوزهای بعدی ۵۰۰ میلی گرم هر ۴ تا ۱۲ساعت بسته به پاسخ درمانی بیمار استفاده می گردد. دوزهای استعمال شده بعد از دوز اولیه باید با سرعت حداکثر ۱۲۵میلی گرم در ساعت استفاده گردد. حداکثر دوز مصرفی ۶۰۰۰ میلی گرم در۲۴ساعت می باشد.
درمسمومیت مزمن آهن:

تزریق زیر جلدی: ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰میلی گرم در روز یا ۴۰ ـ ۲۰میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز توسط پمپ انفوزیونی طی ۸ تا ۲۴ساعت.

تزریق وریدی:

در کودکان دوز ۴۰ـ۲۰میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز هر ۸ تا ۱۲ساعت، به مدت ۵ تا ۷روز در هفته. دوز متوسط در کودکان نباید بیش از ۴۰میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز باشد.

در بزرگسالان دوز ۵۰ ـ۴۰میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز هر ۸ تا ۱۲ساعت، به مدت ۵ تا ۷روز در هفته. دوز متوسط در بزرگسالان نباید بیش از ۶۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در روز باشد. انفوزیون وریدی نباید با سرعت بیش از ۱۵میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در ساعت انجام شود.

تزریق عضلانی: دوز روزانه ۱۰۰۰ ـ ۵۰۰ میلی گرم ممکن است بصورت عضلانی استفاده گردد. حداکثر دوز روزانه نباید بیش از ۱۰۰۰میلی گرم باشد.
نحوه صحیح آماده سازی دارو جهت مصرف:

جهت تزریق عضلانی محتویات ویال های ۵۰۰ میلی گرم و ۲ گرم را به ترتیب در ۲میلی لیتر و ۸ میلی لیتر آب سترون قابل تزریق حل نموده و تزریق نمایید.

جهت انفوزیون زیر جلدی و وریدی، محتویات ویال های ۵۰۰ میلی گرم و ۲ گرم را به ترتیب در ۵ میلی لیتر و ۲۰میلی لیتر آب سترون قابل تزریق حل نموده تا محلول با غلظت ۹۵میلی گرم در میلی لیتر بدست آید.

جهت انفوزیون آهسته وریدی محلول تهیه شده فوق را می توان با یکی از محلول های قابل تزریق سدیم کلراید ۰٫۹درصد یا دکستروز ۵ درصد رقیق نمود.

تزریق زیرجلدی غلظت های بالاتر از غلظت توصیه شده (۹۵ میلی گرم در میلی لیتر )، احتمال بروز واکنش های موضعی در ناحیه تزریق را بالا می برد.

تزریق وریدی این دارو در صورت بروز مسمومیت حاد که نشانه آن کلاپس قلبی ـ عروقی و نیز علائم سیستمیک از قبیل کما، شوک، اسیدوز متابولیک یا خونریزی دستگاه گوارش می باشد یا در صورت بروز مسمومیت حاد بالقوه انجام می شود. در صورت نبود علائم حاد، دارو به روش عضلانی تجویز می شود.

توجه: در صورت تزریق سریع وریدی امکان بروز کهیر، برافروختگی پوست، افت فشار خون و شوک وجود دارد. جهت کاهش این عوارض، سرعت تزریق وریدی باید کمتر از ۱۵میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر ساعت باشد.

در درمان مسمومیت حاد با آهن، دارو ترجیحا عضلانی تزریق می گردد و فقط در مسمومیت های شدید مانند شوک یا کلاپس قلبی- عروقی بصورت وریدی انفوزیون می گردد. که در اینصورت سرعت انفوزیون نباید بیشتر از ۱۵میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در ساعت، برای دوز اولیه ۱۰۰۰میلی گرم باشد. و در صورت نیاز به دوزهای بعدی، نباید با دوز بیش از ۱۲۵میلی گرم در ساعت تزریق گردد.

دارو را بلا فاصله پس از تهیه مصرف نمایید و پس از یکبار تزریق باقیمانده را دور بریزید.

محلول های تهیه شده باید بی رنگ تا زرد روشن، شفاف و فاقد هر گونه کدورت و ذرات خارجی باشند در غیر اینصورت از تزریق خودداری نمایید.

درشرایط خاص بالینی و درصورت نیاز به حجم کمتر محلول (بعنوان مثال جهت تزریق عضلانی) محتویات داخل ویال را در۲میلی لیتر آب سترون قابل تزریق حل نمایید و از انحلال کامل پودر اطمینان حاصل کنید. باید توجه داشت که رنگ محلول فوق زرد پررنگ می باشد.
عوارض جانبی دارو:

هر دارو به موازات اثرات درمانی مطلوب، ممکن است باعث بروز برخی عوارض ناخواسته شود. اگرچه تمام این عوارض در یک فرد یا درهر بار استفاده دیده نمی شوند لیکن در صورت بروز هریک از عوارض ذیل با پزشک خود مشورت نمایید:

عوارض جانبی شایع: خارش، تورم و درد در ناحیه تزریق، قرمزی پوست، تحریکات و راش پوستی، خارش، کهیر و واکنشهای حساسیتی، کبودی ناخن، لبهاوپوست، تاری دید(خصوصا در شب)، آب مروارید، تشنج، تپش قلب، سردرد و سرگیجه، تنگی نفس، کاهش قدرت شنوایی، وزوز گوش.

عوارض جانبی با شیوع کمتر: تهوع، استفراغ، مشکل در دفع ادرار، تب، کاهش فشارخون و شوک، گرفتگی عضلات خصوصاً در پاها، ناراحتی گوارشی، خونریزی های غیر معمول زیر پوستی، تاخیر در رشدکودکان.
شرایط نگهداری:

دارو را دور از دسترس اطفال نگهدارید.
از نگهداری و مصرف داروهای تاریخ گذشته خودداری کنید.
فرآورده خشک را در دمای کمتر از ۲۵ درجه سانتی‌گراد، دور از نور نگهداری نمایید.

شکل دارویی و بسته بندی:

پودر برای تهیه محلول تزریقی دفروکسامین ۵۰۰ میلی گرم: هر ویال حاوی ۵۰۰ میلی گرم دفروکسامین مزیلات می باشد که در جعبه ۱۰عددی به همراه برگه راهنما بسته بندی می گردد.

پودر برای تهیه محلول تزریقی دفروکسامین ۲ گرم: هر ویال حاوی ۲۰۰۰میلی گرم دفروکسامین مزیلات می باشد که در جعبه ۱۰عددی به همراه برگه راهنما بسته بندی می گردد.