- تعداد بازدید : ۳۲۳ بار
در دهه ۱۹۳۰ براي اولين بار از آلکانول آمين ها براي ، شيرين سازي گاز استفاده شد و از آن زمان تا دهه ۱۹۷۰، مونو اتانول آمین (MEA) بیشترین کاربرد را داشت ولی از دهه ۱۹۷۰، به علت معايبي که مونو اتانول آمين داشت مانند خوردگي و هدررفت حلال، دي اتانول آمين (DEA) جايگزين اين آمين شد، از اواسط دهه ۱۹۷۰ و بخصوص در دو دهه اخير متيل دي اتانول آمين (MDEA) به خاطر مزايايي مانند: توانايي جداسازي گزينش پذير سولفيد هيدروژن در حضور دي اکسيد کربن، پايداري بالا و مصرف انرژي پايين براي بازيافت حلال کاربرد وسيعي در صنعت گاز پيدا کرده است.
آلکانول آمين ها به طور کلي از حداقل يک گروه هيدروکسيل (-COH) و حداقل يک گروه آمينو (-NH۲) تشکیل می شوند. آمين هاي مرسومي که براي شيرين سازي گاز مورد استفاده قرار مي گيرند، عبارتند از:
آمين هاي نوع اول (Primary)، مونو اتانول آمین (MEA) و دی گلایکول آمین (DGA)
آمین های نوع دوم (Secondary)، دی اتانول آمین (DEA) و دی ایزو پروپانول آمین (DIPA)
آمین های نوع سوم (Tertiary)، تری اتانول آمین (TEA) و متیل دی اتانول آمین (MDEA)
متيل دي اتانول آمين يک آمين نوع سوم محسوب مي شود و در نتيجه فاقد گروههاي فعال آمينو (-NH) در ساختار مولکوليش مي باشد. به همين دليل داراي يک ساختار شيميايي پايدار و قابليت انتخابي (گزينش پذيری) براي جذب مي باشد. در واقع عامل اصلي تجزيه آمينهاي نوع اول و دوم وجود همين گروههاي فعال آمينو مي باشد. آمين تجزيه شده معمولاً بسيار خورنده است.
اين پايداري آمين نوع سوم اين امکان را مي دهد که از غلظتهاي بالاي آن (تا ٥٠ درصد) بدون توجه به مشکلات مربوط به خوردگي، بتوان استفاده کرد. اين قضيه موجب مي شود تا براي جذب يک مقدار مشخصي از گازهاي اسيدي ميزان دبي مورد نياز از محلول آمين نوع سوم کمتر از ميزان دبي مورد نياز از محلول آمين نوع اول يا دوم باشد و در نتيجه ميزان انرژي حرارتي مصرفي توسط ريبويلرهاي برج احياء به ميزان قابل توجهي کاهش يابد.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
در دهه ۱۹۳۰ براي اولين بار از آلکانول آمين ها براي ، شيرين سازي گاز استفاده شد و از آن زمان تا دهه ۱۹۷۰، مونو اتانول آمین (MEA) بیشترین کاربرد را داشت ولی از دهه ۱۹۷۰، به علت معايبي که مونو اتانول آمين داشت مانند خوردگي و هدررفت حلال، دي اتانول آمين (DEA) جايگزين اين آمين شد، از اواسط دهه ۱۹۷۰ و بخصوص در دو دهه اخير متيل دي اتانول آمين (MDEA) به خاطر مزايايي مانند: توانايي جداسازي گزينش پذير سولفيد هيدروژن در حضور دي اکسيد کربن، پايداري بالا و مصرف انرژي پايين براي بازيافت حلال کاربرد وسيعي در صنعت گاز پيدا کرده است.
آلکانول آمين ها به طور کلي از حداقل يک گروه هيدروکسيل (-COH) و حداقل يک گروه آمينو (-NH۲) تشکیل می شوند. آمين هاي مرسومي که براي شيرين سازي گاز مورد استفاده قرار مي گيرند، عبارتند از:
آمين هاي نوع اول (Primary)، مونو اتانول آمین (MEA) و دی گلایکول آمین (DGA)
آمین های نوع دوم (Secondary)، دی اتانول آمین (DEA) و دی ایزو پروپانول آمین (DIPA)
آمین های نوع سوم (Tertiary)، تری اتانول آمین (TEA) و متیل دی اتانول آمین (MDEA)
متيل دي اتانول آمين يک آمين نوع سوم محسوب مي شود و در نتيجه فاقد گروههاي فعال آمينو (-NH) در ساختار مولکوليش مي باشد. به همين دليل داراي يک ساختار شيميايي پايدار و قابليت انتخابي (گزينش پذيری) براي جذب مي باشد. در واقع عامل اصلي تجزيه آمينهاي نوع اول و دوم وجود همين گروههاي فعال آمينو مي باشد. آمين تجزيه شده معمولاً بسيار خورنده است.
اين پايداري آمين نوع سوم اين امکان را مي دهد که از غلظتهاي بالاي آن (تا ٥٠ درصد) بدون توجه به مشکلات مربوط به خوردگي، بتوان استفاده کرد. اين قضيه موجب مي شود تا براي جذب يک مقدار مشخصي از گازهاي اسيدي ميزان دبي مورد نياز از محلول آمين نوع سوم کمتر از ميزان دبي مورد نياز از محلول آمين نوع اول يا دوم باشد و در نتيجه ميزان انرژي حرارتي مصرفي توسط ريبويلرهاي برج احياء به ميزان قابل توجهي کاهش يابد.
مشخصات اطلاعات شرکت فروشنده این محصول
